Szlaki turystyczne – kolory szlaków
Szlaki turystyczne
W tym wpisie chcę trochę poopowiadać o szlakach turystycznych.
Przede wszystkim muszę obalić pewien mit, który jak mi się wydaje, jest dość powszechny.
Wiele osób kojarzy kolor szlaku turystycznego z trudnością trasy. To błąd, ponieważ kolory tras i szlaków turystycznych nie mają nic wspólnego ze stopniem trudności drogi, jaką trzeba pokonać. Inaczej jest z kolorami tras narciarskich – tu kolor wskazuje trudność.
Jednak sugerowanie się kolorem szlaku pod względem trudności może być bardzo mylące, aczkolwiek można się doszukiwać pewnej zbieżności, która prawdopodobnie potęguje ten mit, ale o tym za chwilę…
Szlaki turystyczne można spotkać wszędzie, nie tylko w górach. Czasami tymi szlakami wytyczone są ciekawe trasy wycieczkowe. Tym trasom z reguły nadaje się nazwy. I tak na przykład (na moim rodzimym podwórku) w Wielkopolskim Parku Narodowym oprócz zwykłych szlaków turystycznych znajdziemy m.in. Trasę im. prof. Adama Wodziczki – długość: 9,5 km, Trasę „Szlak Kosynierów” – długość: 8 km, czy też Trasę im. Cyryla Ratajskiego – długość: 13 km
Podział szlaków
Zarząd Główny PTTK wyróżnia rodzaje szlaków ze względu na sposób przemieszczania się:
– szlaki piesze (górskie i nizinne)
– szlaki rowerowe (górskie i nizinne)
– szlaki kajakowe
– szlaki jeździeckie (górskie i nizinne)
– szlaki narciarskie (górskie i nizinne).
Można też wyróżnić szlaki np. ze względu na zwiedzane obiekty i charakter szlaku:
– szlaki historyczne
– szlaki kulturowe
– szlaki przyrodnicze
– szlaki pielgrzymkowe
– inne szlaki turystyczne.
Oprócz tego pośród szlaków pieszych, wyróżnia się również szlaki spacerowe, szlaki dojściowe i ścieżki dydaktyczne (np. przyrodnicze, historyczne).
Teraz powiem trochę więcej o kolorach szlaków turystycznych:
– kolor czerwony – to szlak główny, takim kolorem oznakowane są m.in. szlaki: Główny Szlak Beskidzki, Główny Szlak Sudecki, Główny Szlak Świętokrzyski. Szlak czerwony (główny) zazwyczaj poprowadzony jest przez najbardziej ciekawe krajobrazowo i przyrodniczo miejsca danego rejonu, a w górach przez najwyższe pasma. Tym kolorem mogą być oznaczone też inne szlaki, niekoniecznie będące szlakiem głównym
– kolor niebieski – to szlak dalekobieżny, który pokonuje duże odległości
– kolor żółty – to szlak stosunkowo krótki, łącznikowy, czasami też dojściowy
– kolor zielony – to szlak, który doprowadza do charakterystycznych miejsc
– kolor czarny wyznacza krótki szlak dojściowy i tu właśnie może pojawić się skojarzenie z trudnym szlakiem, gdyż jest to na ogół najkrótsza trasa (w górach często jest to zbieżne z dużymi przewyższeniami).
Często znakowanym szlakom turystycznym towarzyszy inna infrastruktura turystyczna. Mogą to być na przykład:
– tablice z opisem szlaku,
– miejsca odpoczynku: wiaty, ławki,
– przeróżne ułatwienia dla turystów (zwłaszcza w górach) w postaci łańcuchów, poręczy, schodów, drabinek, kładek, itp.
Wcześniej wspomniałam o stopniach trudności szlaków narciarskich w zależności od koloru szlaków. Otóż szlaki narciarskie określa się w następujący sposób:
• kolor zielony – stopień trudności A – bardzo łatwy
• kolor niebieski – stopień trudności B – łatwy
• kolor czerwony – stopień trudności C – trudne
• kolor czarny – stopień trudności D – bardzo trudne
I jest to wyjątek, jeśli chodzi o kojarzenie trudności szlaków z kolorem oznaczenia szlaku 😉
Zatem, teraz, jak już wszystko wiadomo, życzę udanych wędrówek po szlakach!!! Do zobaczenia gdzieś na trasie! 😀