Czeska Szwajcaria i okolice – Czechy z dzieckiem i psem

Tym razem na majówkę wybraliśmy wyjątkowe miejsce, a mianowicie Czeską Szwajcarię. Czeska Szwajcaria to Park Narodowy zlokalizowany w północno-zachodniej części Czech, tuż przy niemieckiej granicy. Od polskich granic to około 75 km. Z Poznania najkrótsza i najszybsza trasa prowadzi częściowo przez Niemcy.

Czeska Szwajcaria od lat była na mojej liście. I w końcu nadszedł czas, że mogliśmy się tam wybrać w przedłużony majowy weekend. W Czechach spędziliśmy niecałe 4 dni (3 noce) i zaraz opowiem i pokażę, co udało nam się przez ten niedługi czas zobaczyć 🙂

Děčín

Na naszą bazę noclegową wybrałam miasto Děčín w północno-zachodnich Czechach. Děčín leży w Górach Połabskich w kraju usteckim, u ujścia rzeki Ploucznicy do Łaby. Miasto zostało utworzone w 1942 roku. Obecnie jest dość popularnym ośrodkiem turystycznym związanym z licznymi atrakcjami, zarówno w samym mieście, jak i w okolicy. Podobno jest to najniżej położone miasto w Czechach.

W Děčín znajduje się zamek na skale z XII i XVI–XVIII w., późnogotycki most z XV w., via ferrata – Pastýřská stěna, děčínskie zoo, rejsy statkami po Łabie, a także ciekawe punkty widokowe, a nieco dalej – Czeska Szwajcaria, Łabskie Piaskowce – Tiské stěny oraz Děčínský Sněžník.

My zaczęliśmy właśnie od zwiedzania starej części miasta Děčín. Zachwyciły nas przede wszystkim ogrody okalające zamek oraz cudne widoki z różnych punktów parku na miasto i okolice. Po parku można spacerować z psem, więc spędziliśmy tu sporo czasu.

Na dziedzińcu zamku można spotkać urocze pawie, które dumnym krokiem spacerują wśród turystów 🙂 .

Ciekawym miejscem jest też promenada nad rzeką Łabą. Stąd rozpościerają się niesamowite widoki na dolinę i skały – via ferrata – Pastýřská stěna 🙂 .

W pobliżu jest sporo fajnych punktów widokowych, niestety nie do wszystkich można podjechać samochodem, więc z uwagi na brak czasu nie udało nam się do nich dotrzeć tym razem 😉

Musieliśmy oszczędzać siły i porządnie przygotować się na następny dzień, bo w planach była Czeska Szwajcaria i kilka wyjątkowych atrakcji do zobaczenia. Pod wieczór poszliśmy tylko jeszcze na krótki spacer z psem po najbliższej okolicy 🙂

Czeska Szwajcaria (České Švýcarsko)

Czeska Szwajcaria była głównym powodem naszego przyjazdu w te okolice.

Jak podaje Wikipedia: ” Park Narodowy Czeska Szwajcaria położony jest w północnych Czechach w powiecie Děčín na Wyżynie Dieczyńskiej (Góry Połabskie). Rozciąga się między miejscowościami Hřensko na zachodzie, a Chřibská na wschodzie, na południu graniczy z Obszarem chronionego krajobrazu Łabskie Piaskowce, a od północy graniczy z Saską Szwajcarią znajdującą się w Niemczech.”

Największą atrakcją i równocześnie symbolem Czeskiej Szwajcarii i jest największa w Europie naturalna brama skalna – Brama Pravčicka. To właśnie w to miejsce podążają wszyscy odwiedzający tę okolicę.

Na terenie Czeskiej Szwajcarii są dwa oficjalne parkingi. Pierwszy w miejscowości Hřensko, a drugi w Mezni Louka. Oba kosztują 200 kc za cały dzień (można płacić w euro, jednak trzeba mieć gotówkę).

My zostawiliśmy samochód na parkingu w Mezni Louka, bo stamtąd przeszliśmy niezwykle widokową trasą (szlak żółty) do miejsca, gdzie łączą się wszystkie szlaki, a następnie czerwonym szlakiem do Brama Pravčickiej.

Czeska Szwajcaria zauroczyła nas swoim pięknem i niezwykłym klimatem. Niestety w lipcu 2022 roku miały tu miejsce ogromne niszczycielskie pożary, które pochłonęły duże obszary parku narodowego. Pogorzelisko i liczne straty w drzewach są widoczne do dziś. Czasami widok jest przerażający, bo uświadamia, jak jesteśmy bezsilni w takich sytuacjach, w obliczu tak wielkiej siły żywiołu… Tragizm sytuacji można zauważyć na każdym kroku, a szczególnie na trasie szlaku czerwonego.

Ale wracając do naszego trekkingu…

Wychodząc z parkingu udaliśmy się zielonym szlakiem wzdłuż drogi do miejscowości Mezna. Tu wchodzi się na widokowy szlak żółty. W połowie drogi znajduje się punkt obserwacyjny z lornetką (bezpłatną!), przez którą dojrzeć można słynną skałę Brama Pravčicką. Na tym szlaku nie ma tłumów. Od czasu do czasu napotkać można zupełnie nowe ławki i choć droga nie jest trudna ani wymagająca, aż się chce na nich przysiąść by podziwiać piękno okolicy 🙂 .

Następnie schodzi się w dół do drogi asfaltowej i tu wchodzi się już na szlak czerwony, który wiedzie do celu – do Bramy Pravčickiej. Ten odcinek jest już bardzo popularny, więc można się tu spodziewać większej ilości turystów. My byliśmy dość wcześnie, więc jeszcze nie było tak źle, aczkolwiek z każdą godziną ilość ludzi wzrastała…

Po około 45 min. drogi dochodzi się do skały. By wejść dalej należy zakupić bilet (coś podobnie, jak u nas na Szczelińcu). Ceny biletu: 50 kc – dorośli, 25 kc – dzieci, psy wchodzą za darmo 😉 .

Na szczycie znajduje się schronisko (toalety), sklepik z pamiątkami – tu można kupić pocztówkę + znaczek i od razu ją wysłać, bo jest skrzynka na listy 🙂 . Jest też punkt gastronomiczny pod skałą oraz ciekawa ścieżka, która prowadzi na liczne punkty widokowe zlokalizowane w różnych częściach skały 🙂

 

Na szczycie spędziliśmy około 2 godzin jedząc zakupione na miejscu pyszne ciasto marchewkowe, podziwiając widoki i rozkoszując się cudowną pogodą, po czym wyruszyliśmy w powrotną drogę.

Po zejściu na dół, przy drodze asfaltowej znajdują się przystanki autobusowe. Jeśli ktoś jest zmęczony może podjechać do parkingu autobusem, który kursuje dość często. My jednak zdecydowaliśmy się na pieszą wędrówkę, bo w planach mieliśmy jeszcze jedną atrakcję … 🙂

Wąwóz Edmunda – przeprawa łodzią

Kolejnym punktem naszej wyprawy był Wąwóz Edmunda. Niestety po zeszłorocznych pożarach, obecnie jest udostępniona tylko część szlaku, ale naprawdę warto tam zajrzeć.

Aby dojść do wąwozu należy od miejscowości Mezna kierować się zgodnie z drogowskazami i za restauracją, przy placu zabaw dla dzieci, zejść ścieżką, która prowadzi w dół, aż do wąwozu…

Wąwóz Edmunda (Edmundova soutěska) zwany również Tichá soutěska lub Dolní soutěska – to przełom rzeki Kamenice o charakterystycznej naturalnej formacji skalnej, której długość wynosi około 960 m. Skały mają tu prawie pionowe ściany o wysokości od 50 do 150 m. Przełom stanowi głęboka dolina rzeczna wyżłobiona erozyjną działalnością rzeki.

Powyżej, w kierunku górnego biegu rzeki, znajduje się Divoká soutěska. Pomiędzy cieśninami Edmundova soutěska i Divoká soutěska wzdłuż rzeki, nad którą wznoszą się olbrzymie ściany i wieże z piaskowca, prowadzi droga, która nam bardzo przypominała swoim klimatem maderskie levady 🙂 🙂

Sama przeprawa łodzią jest teraz również skrócona – obecnie to około 500 m w jedną stronę. Atrakcja jest płatna (można płacić w czeskich koronach, w euro lub kartą). Można się tu spodziewać przepięknych widoków, zabawnych opowieści flisaka, ciszy i relaksu 🙂 , dlatego bardzo polecam tę atrakcję 🙂

Podpowiedź:

My te wszystkie punkty zaliczyliśmy w ciągu jednego dnia, ale jeśli macie młodsze dzieci, to lepiej podzielić to sobie na dwa dni. W jeden dzień pójść na Pravčickią Bramę i wtedy zaparkować na parkingu w m. Hřensko (bo stamtąd jest zdecydowanie bliżej do bramy), a w drugi dzień udać się do wąwozu i może na punk widokowy na żółtym szlaku.

Děčínský Sněžník

Kolejną, ostatnią już atrakcją, którą udało nam się zobaczyć był Děčínský Sněžník . Jest to czeska stołowa góra o wysokości 723 m n.p.m. położona w północnych Czechach (około 20 min. drogi samochodem od miejscowości Děčín).

Wzniesienie ma charakterystyczny trapezowy kształt, z wyraźną płaską częścią szczytową. Jest to najwyższa góra stołowa w Czechach, na której wzniesiono kamienną wieżę widokowa o wysokości 33 m. Z niej rozciąga się widok m.in. na Szwajcarię Saską, Szwajcarię Czeską, Góry Łużyckie i Rudawy.

Pod górą znajduje się płatny parking (płatność tylko kartą). Stamtąd prowadzi szlak, którym można przejść szczyt niejako dookoła. Idzie się najpierw cały czas asfaltową drogą, która potem zamienia się w drogę szutrową, a ta następnie dochodzi do schroniska na szczycie.

Oprócz schroniska (w schronisku można zakupić coś do zjedzenia i picia – płatność tylko gotówką – w koronach lub euro) jest tu wspomniana wieża widokowa oraz punkt/taras widokowy.

Zejść można innym, bardzo ciekawym szlakiem, wśród skał i głazów. I właśnie z tą drogą mamy zabawną historię 😉

Taka ciekawostka…

Otóż… Kiedy wychodziliśmy z samochodu na parkingu, zauważyliśmy, że sporo osób przywozi tu ze sobą ogromne pakunki – takie jakby składane materace. I tak wyposażeni, dźwigając to na plecach kierowali się na szlak. Jednak, w połowie drogi, znikali nam z pola widzenia… I tak się zastanawialiśmy przez cały czas, co oni ze sobą niosą i do czego jest im to potrzebne… Pomysły były różne: że na szczycie odbywa się festiwal masażu, a to są materace do masowania… Albo, że to są jakieś paralotnie lub coś podobnego 😉

Schodząc ze szczytu sprawa się wyjaśniła… To jednak były materace, ale nie do masażu. Owi ludzie rozkładali je dla bezpieczeństwa pod licznymi skałkami, by trenować… wspinaczkę skałkową 😀

W niemal każdej szczelinie, przy każdym skupisku skał i na każdej skalnej ściance były grupy ludzi (z dziećmi, z psami), którzy uczyli się trudnej sztuki wspinaczki wysokogórskiej. 😀

I to by było na tyle… Tylko tyle, albo aż tyle zdołaliśmy zwiedzić. Dodam jeszcze, że wszędzie, na wszystkich atrakcjach byliśmy z naszym psem. W wielu miejscach wystawiane są miski z wodą dla psów. I muszę przyznać, że sporo turystów również było z psami, spotykaliśmy ich na każdym kroku 🙂

Noclegi…

My na bazę noclegową wybraliśmy Děčín, bo tu dostępne były apartamenty w dogodnym dla nas standardzie i za stosunkowo dobrą cenę (z bezpłatnym parkingiem) – korzystałam z bookingu. Cenimy sobie swobodę i całodobowy dostęp do kuchni, a podróżując z psem chcemy mieć też miejsce, gdzie nie ma hałasu na korytarzach, itp. Dlatego w takich sytuacjach raczej nie korzystamy z hoteli, czy pensjonatów.

Ale jeśli Wy preferujecie hotele lub pensjonaty, to bardzo fajne miejscówki tego typu znajdują się w miejscowości Hřensko, które jest przepięknie położone wśród skał i rzek 🙂 i bardzo blisko Czeskiej Szwajcarii :):)