Ropki – wioska w Beskidzie Niskim – idealne miejsce na wypoczynek

16 września, 2023 Gosia

Część naszych tegorocznych wakacji spędziliśmy w Beskidzie Niskim, a dokładniej we wsi Ropki, niedaleko Wysowej Zdrój. Miejsce to jest tak urokliwe, a w dodatku z ciekawą historią, że postanowiłam poświęcić mu cały wpis 🙂

Ropki (w języku łemkowskim – Рiпкы, trb. Ripky) to mała wieś w Polsce, zlokalizowana w województwie małopolskim, w powiecie gorlickim, w Beskidzie Niskim.

Najwyższy szczyt Beskidu Niskiego – Lackowa (997 m n.p.m.) -znajduje się właśnie w okolicy Ropek – stąd też wiedzie jeden ze szlaków na Lackową (szczyt należący do Korony Gór Polski).

Trochę historii…

Pierwsze wzmianki o wsi Ropki pochodzą z 1581 roku. Wówczas jej właścicielem był Adam Brzeziński.
W latach 1609-1610 wybudowano tu pierwszą cerkiew, która podlegała parochii w Hańczowej, a następnie wzięli ją pod sprawowanie księża z Izb.

Około 1801 roku wzniesiono we wsi nową grekokatolicką cerkiew pod wezwaniem Narodzenia Bogarodzicy, którą obecnie można podziwiać w Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku (została rozebrana i przeniesiona).

W Ropkach pozostało jedynie miejsce po cerkwi i przylegający niegdyś do niej mały łemkowski cmentarz.

Przez cały XIX wiek liczba mieszkańców Ropek utrzymywała się na poziomie ok. 400 osób. W 1914 roku we wsi było 56 domów, w których zamieszkiwało 336 mieszkańców, w tym 325 grekokatolików i 11 Żydów.

W tym roku wybuchła I wojna światowa, która nie była tak tragiczna dla mieszkańców wsi, jak na przykład w sąsiedniej Wysowej. Nie zakłóciła za bardzo spokojnego życia społeczności. Wieś funkcjonowała w miarę normalnie, życie toczyło się powoli.

Po wojnie Ropki zaczęły rozwijać się kulturalnie: w 1927 roku otwarto tu czytelnię im. Kaczkowskiego, a kilka lat później wybudowano szkołę dla miejscowych dzieci. Budynek wzniesiono za pieniądze uzbierane przez mieszkańców Ropek i Hańczowej zamieszkałych w USA. Zebrano wówczas aż 350 dolarów, co w tamtym czasie było pokaźną kwotą. Dzięki temu gospodarstw tu przybywało, a tuż przed II wojną było ich około 70.

Niestety w 1939 roku wybuchła II wojna światowa. I mimo, że okres okupacji nie pozostawił po sobie znaczących śladów, wieś nie uniknęła niestety strat ludności . W 1941 wymordowano mieszkającą tutaj rodzinę cygańską, a rok później dwie żyjące tu rodziny żydowskie.

Dla wsi wielkie zmiany przyniosły niestety lata powojenne, które sprawiły, że osada praktycznie zniknęła z mapy Polski na długie lata…

W latach 1945 – 1947 wysiedlono niemal wszystkich mieszkańców . Na miejscu pozostało tylko jedno mieszane, polsko – łemkowskie małżeństwo. Pozostała też cerkiew, którą (jak wspominałam wcześniej) w 1978 roku przeniesiono do Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku.

I w ten sposób wieś i cała dolina Ropki na wiele lat opustoszały…

Życie odradza się tu dopiero od kilkunastu lat. Dzisiejsza społeczność to w większości ludzie napływowi, którzy zachwycili się tutejszymi walorami i postanowili osiąść tu na dłużej.

Ropki – przyroda i turystyka

Wieś Ropki leży na wysokości ok. 532 m n.p.m. Jest otoczono wzgórzami (Ostry Wierch na południu, od zachodu Biała Skała i Siwejka, od północy Dzielec, a od wschodu Las Bziany) oraz lasami. Są tu wspaniałe widoki, cisza i spokój oraz wyjątkowy klimat 🙂

Przez wieś wiodą szlaki turystyczne: niebieski , czerwony i żółty. Od niedawna przez Ropki przechodzi również ścieżka spacerowa nording-walking, a także Wielokulturowy Szlak Rowerowy.

To doskonałe miejsce wypadowe m. in. do Hańczowej, Wysowej czy Izb. W okolicy jest mnóstwo ciekawych punktów do zobaczenia i szlaków do przejścia.

Obecnie w Ropkach dość mocno rozwija się baza noclegowa i turystyczna. Powstają pensjonaty, agroturystyki, domki na wynajem. Myślę, że każdy tu znajdzie coś dla siebie.

W okolicznych gospodarstwach zaopatrzyć się można w świeże jajka, pyszne sery z mleka owczego i krowiego, a także pojeździć na koniu, czy wykupić lekcje jazdy konnej dla dzieci.

Ropki zachowują cały czas swój niepowtarzalny urok i klimat. Życie płynie tu niespiesznie. W okolicznych zagrodach spotkać można krowy, konie, kozy, owce i kury, a na łąkach i polach dziką zwierzynę i ptactwo. Krajobraz zmienia się każdego dnia: w zależności od pogody i pory roku. Ja się zakochałam w tej okolicy 🙂